ஒரு காட்டில் 🐢, 🐌 நண்பர்களாய் இருந்தன. அவை இரண்டுக்கும் நீண்டகாலமாக, ஒரு மனக்குறை இருந்தது. தங்களால் வேகமாக 🚶♀️, தாவிக் குதித்து 🏃♀️ முடியவில்லை என்ற மனக்குறைதான் அது.
ஒருநாள், அவை ✌ நடந்து சென்றுகொண்டிருந்த போது, ஓர் அழகிய வெள்ளை நிற 🐇 தாவிக் குதித்து, 🏃♀️ வருதைக் கண்டன.
"🐇 ✋!'' என்றது 🐢.
"நீ எப்படி இவ்வளவு வேகமாய் தாவிக் குதித்து ஓடுகிறாய்?'' என்று கேட்டது 🐌.
"இது என்ன ❓ உங்களுக்கு இருப்பதுபோல், என் முதுகில் கனமான ஓடு இல்லை. அந்தச் சுமை இல்லாததால், வேகமாக ஓடுகிறேன்!'' என்று சொல்லி விட்டு, 🐇 அந்த இரண்டையும் இளக்காரமாகப் பார்த்தது
"ஓஹோ! எங்களின் வேகக் குறைவுக்கு எங்கள் ஓடுதான் காரணமா?''
"ஆமாம்! நீங்கள் உங்கள் ஓடுகளைக் கழற்றிப் போட்டுவிட்டால், என்னைப் போல் வேகமாக 🏃♀️. வேகமாக ஓடுவதில், ஓர் அலாதியான சுகம் இருக்கிறது தெரியுமா... அனுபவித்துப் பாருங்கள்!'' என்றது 🐇.
🐌, 🐢 அந்த இடத்திலேயே தங்கள் முதுகு ஓடுகளைக் கழற்றிப் போட்டுவிட வேண்டும் என்ற ஆவல் பிறந்தது.
அவற்றைக் கழற்ற முயன்றபோது, திடீரென 🌳 மறைவில் ஏதோ அசையும் ஓசை கேட்டது.🐢, 🐌 ஆபத்தை உணர்ந்து, தங்கள் ஓடுகளைக் கழற்றும் முயற்சியைக் கைவிட்டன.
சட்டென, 🌳 மறைவிலிருந்து ஓரு 🐺 வெளிப்பட்டு, 🐇 நோக்கிப் பாய்ந்தது. 🐢, 🐌, விருட்டென்று தங்கள் உடலை ஓடுகளுக்குள் இழுத்துக் கொண்டு, உயிர் பிழைத்தன. 🐺 🐇 பிடித்தது.
சிறிது 🕰 சென்ற பிறகு ஓடுகளை விட்டு வெளியே வந்த 🐢, 🐌 இரண்டும் 🐇 ரத்தத்தைப் பார்த்து, 🤯 போயின
தாங்கள் வேகமாய் 🏃♀️ விட, உயிர் பிழைத்து வாழ்வதே முக்கியமானது என்பதை உணர்ந்தன. தங்கள் எதிரியிடமிருந்து காப்பாற்றிய தங்கள் ஓடுகளுக்கு அவை 🙏 கூறின.
நீதி : நம்மிடம் இருப்பதை கொண்டு 😄 வாழக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்