🐰 கற்ற பாடம்

 🐰 சின்னுவுக்குப் பசி தாங்கமுடியவில்லை. "என்ன இப்படிப் பசிக்குது? பசி தாங்க முடியலே! அம்மா..." என்று வயிற்றைப் பிடித்துக் கொண்டது.

அம்மா 🐇, 🐰 பாவமாகப் பார்த்தது. "🐰 கிளம்பு... இப்படியே உட்கார்ந்துட்டு இருந்தால், சாப்பிட ஒண்ணும் கிடைக்காது. 🏞 🌿 நிறைய இருக்கும். இஷ்டத்துக்கும் சாப்பிடலாம். போகலாம், வா..." என்றது அம்மா 🐇. 

"🏞 ரொம்ப தூரமாச்சே?" என்றது 🐰. "ரொம்ப தூரம்தான்... இங்கே 🌿 எல்லாம் காய்ஞ்சு கிடக்குது. நாம 🏞 போறதைத் தவிர, வேற வழி இல்லே..." என 🐇 சொன்னதும், "சரிம்மா, போகலாம்..." என்று 🐰 சின்னு அரைமனதாகச் சொல்லிக்கொண்டு புறப்படத் தயாரானது.

அம்மா 🐇 🐰 இருவரும் 🏞 நெருங்கி விட்டன. 🏞 பார்த்த 🐰 😱 போய்விட்டது. "என்னம்மா இது... இங்கே நிறைய 🌿 இருக்கும்னு சொன்னே! வெறும் 🏜 இருக்கு...' 🐰 😔 சொன்னது.

"இக்கரையில பார்க்காதே... அக்கரையில பாரு!" என்றது அம்மா 🐇. அக்கரையைப் பார்த்த 🐰 👀 😮 விரிந்தன. "ஆ... எவ்வளவு 🌿? இவ்வளவு 🌿 நான் பார்த்ததே இல்லே!" என்றது 🐰.

"🐰... 🏞 தாண்டிப் போகலாம், வா..." 🐇 சொன்னதும், "என்னது?" என்று 🐰 😨. "ஏன் 🐰... என்னாச்சு?" என 🐇 கேட்டது. 

"இவ்வளவு பெரிய 🏞 எப்படித் தாண்டிப் போக முடியும்?" 🐰 🏞 ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டுப் 😤 விட்டது.

அக்கரையில் ஏராளமான 🌿 வளர்ந்திருந்தன. "🐰, இது சின்ன 🏞... உன்னால சுலபமா தாண்ட முடியும்! வா, தாண்டிப் போவோம்..." அம்மா 🐇 தாண்டுவதற்குத் தயாரானது. 

🐰, "என்னால தாண்ட முடியாதும்மா... வா, திரும்பிப் போயிடலாம்!" என்றது. அம்மா 🐇, 🐰 பார்த்தது. "என்ன 🐰 இப்படிச் சொல்றே? இங்கே பார்... உன்னால ஆத்தைத் தாண்ட முடியும்! வீணா 😨, மனசைப் போட்டுக் குழப்பிக்காத... இந்த 🏞 தாண்ட முடியும்னு நம்பு... உன்னால தாண்ட முடியும்!" என ஊக்குவித்தது.

🐰, சலசலத்து ஓடும் 🏞 பார்த்தது. 🏞 அகலம் பத்து அடி இருக்கும். "என்னால முடியாதும்மா..." என்று 🐰 வேகமாகத் தலையசைத்து மறுத்தது.

"சரி 🐰... இப்ப நான் 🏞 தாண்டிக் காட்டறேன். அதே மாதிரி நீயும் தாண்டு..." என்று சொல்லிவிட்டு, அம்மா 🐇 சர்ரென்று 🏞 தாண்டியது. அம்மா 🐇 அக்கரையில் நின்றுகொண்டு 🐰 பார்த்தது. "இப்படித்தான் 🐰... நீயும் 🏞 தாண்டி வா!" என்றது. "என்னால முடியாதும்மா! என்னை விட்டுடு..." என்று சொல்லிவிட்டு, 🐰 கொஞ்சம் பின்னால் நகர்ந்தது. 

அம்மா 🐇 கொஞ்சம் யோசித்தது. 🐰, அம்மாவை 😕 பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.

திடீரென்று அம்மா 🐇 முகம் மாறியது. "🐰... ☠️..." என்று அலறியது. "என்னம்மா?" 🐰 😥 கேட்டது. "உனக்குப் பின்னால... 🐯 ஒண்ணு வந்துட்டு இருக்குது!" "என்னது..! 🐯?" என்றபடி கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில்  சரக்கென்று ஒரே 🤸‍♂️! 🏞 தாண்டிய வேகத்தில், 🐰 வேகமாக 🏃‍♀️ தொடங்கியது.

"🐰... ஏய் 🐰, ✋... ✋..." என்று 🗣 🐇  🐰 பின்னால் 🏃‍♀️. 🐰 திரும்பிப் பார்க்காமல் 🏃‍♀️. "ஏய் 🐰... 🐯 இல்லே... 🐭 இல்லே... நான் சும்மாத்தான் சொன்னேன்!" என்று அம்மா 🐇 கத்தியது. ஓடிக்கொண்டிருந்த 🐰 படக்கென்று நின்றது. தயக்கத்தோடு திரும்பிப் பார்த்தது.

🐯 இல்லே! "ஏம்மா 🐯 வருதுனு சொன்னே?" எனக் கேட்டது. "🐰... நீ 🏞 தாண்டிட்டே! ஹே..." என்றது. "ஆமா! நான் 🏞 தாண்டிட்டேன்!" 🐰  😁 எழுந்து நின்று கத்தியது. 

"பார்த்தியா 🐰... உன்னால 🏞 தாண்ட முடியாதுனு நீயா நினைச்சுப் 😨, உன்னால 🏞 தாண்ட முடியலே... ஆனா, உன் உயிருக்கு ஒரு ☠️ வந்தபோது, உன்னைக் காப்பாத்திக்க முயற்சி பண்ணி, இந்த 🏞 சுலபமா தாண்டிட்ட... முயற்சியும் தன்னம்பிக்கையும் இருந்தால், எதையும் சாதிக்க முடியும்! என்றது அம்மா 🐇.